UZAKTAKİ ÇOCUKLUĞUM

UZAKTAKİ ÇOCUKLUĞUM

Kör karanlığında sabahın

Göğü delen yanık yankılı sesleri

Çil horoz olanca gücünde bağırırken

Ya çomar hele o hiç dayanamaz

Durup dururken havlardı bahçede

Uzaktan uzağa cır, cır böceklerinin sesleri

Göl kurbağaları orkestra ortaklığında sabahlara kadar

Gırgır şamata

Eğlenmesin’mi  cır, cır böceği

On ay toprak altında 

İki ay yaşanacak ömürde

Ne yapsaydı yani, iki ay saz çalıp söylemesin mi şarkılarını

Topu, topu sadece iki ay ömür

Kömür tozu bulanmış yollar

Kıştan kalma, kaymasındı Ahmet amca, Nazlı teyze

Soğuktan buz tutmuş yollarda

Serin eser rüzgar dinar sabahında

Görünmüştü top tepe adım, adım

Yürürken aralıklarla tekke mahallesine

Döşenmiş taşlı yollarda hatıralarım

Çocukluğum burada geçti yokuşlarda

Oradan, buradan bulduğumuz tahta parçaları

Sabunlanmış altları, 

Kaysın taş yollar üstünde

Saldık mı tepeden aşağı peş peşe

Gökyüzünde kayan yıldız olurduk sevinçle, neşeyle

Kimse kızmaz kayarken çıkan gürültüye

Aldırmazdı büyükler takip ederdi ışıltılı gözlerle

Köpüklenirdi sabunlanmış taşlı yollar yağmur yağanda

Körebe, saklambaç, kovboyculuk ne çabuk geçmiş yıllar

Yeni, yeni maceralar hatırladıkça 

Dikeni temizlenmiş tellerden iki tekerli tel araba

Hatice teyzenin çatısından çekilmiş kamışlardan, at

Kenarları kesilmiş, minibüs lastiğinden çember

Paçavra doldurulmuş, topum

Bazen dışı deri olan, futbol topumuz da vardı tabii 

İçi yoktu ya da patlaktı, çare çoktu bizde

İçine balon koyar şişirir yine oynardık 

Biraz yumuşak olurdu ama olsundu 

Zaten başka topumuz da yoktu

Maçlarımız tek kale olur kıran, kırana

Adımız ya rüzgar, ya fırtına yada kaplan kalecimiz

Ama incitmeden, sevecen, dostça 

Hemen, hemen hepimizin bir iki sapanı olurdu

Lastik bağlanan çatal maki ağacından yapılırdı ki

Biraz ısıtılıp ta şekil verildi mi harika bir araç olurdu

Lastikleri patlamış kamyon lastiğinden kesilmiş ince, ince

Çatala bağlandığında basit ama şahane bir silah olurdu

Ger bırak tamam, kurşun gibi, hızlı

Bütün oyunlarımız mevsimi geldiğinde kendiliğinden 

Ortaya çıkardı oyun zamanı, oyun şekli

Ha birde yay ve ok yapardık, kamışları da ya sazlıktan 

Ya da komşu evlerin çatılarından

Ucundaki sivri demiri ise demirci Osman amcanın 

Dükkan önüne atılmış parça sac kalıntılarından toplar

Uygun olanları kıvırıp kamış uçlarına yerleştirirdik 

Hem uzağa, hem de atıldığında, saplansın diye

Patlangaç ağaçları, bizim oyun araçlarımız arasında başköşeyi alırdı

Nasıl mı, patlangaç ağacının içleri süngerimsi bir yapıda olur

Uygun uzunluk ta  10 – 20 cm arasında keser  içini boşaltır

İç kısmına uygun sert olan karaağaç çubuklarından itenek yapar

Kullanıma hazırlardı, mermilerimi çitlembik, çıtlık ağacının meyvelerini

Kullanırdık sağa, sola bir, birimize canımızı yakmadan acıtmayacak 

Şekilde atardık

Uçurtmalar uçuncaya kadar üzeri maki çalılıkları ile örtülmüş bahçe duvarları

Tepeler, çukurlar, bağ, bahçe ve hasadı bitmiş tarlalar 

Bizim oyun alanlarımızdı, daha çok suçıkan, su deposu, kale yıkığı

 Birde maç dendi mi akan sular durur hepimiz zıpkın gibi futbolcu kimliğine bürünürdük

Sahamız belliydi, Arif ağanın tarlası,

Ne zaman top oynamaya başlasak, sonunu getiremezdik, 

Yok, yok kavgadan değil arif ağanın hanay tipi evinden tarlasını gözler

Bizi tarlasında gördüğünde, iki tekerli atla çekilen bir arabası vardı

Çok güzeldi tüm çocuklar beğenirdik, hele atı bembeyaz kocaman bir aygırdı

Güçlü, güzel, alımlı bize yaklaştığında kaçmaya başlardık

Tabii hiç yakalanan olmazdı, 

Hep böyle haytalık mı yapardık, tabii ki hayır, 

Burçak tarlasına gider burçak yolunmasında yardımcı olurduk

Sarı Mıstık dayının tarlasında, akşama kadar sıcak altında

Bıkmadan, usanmadan, hoyratça bizden beklenenin üstünde

Çalışır çaba gösterirdik.

Baharda yağmurlar başlayınca, sütleğen otlarının altında biriken

Salyangozları kovalar dolusu toplar, istakoz cu yüksele satardık

Galiba kilosunu yirmibeş kuruştan bizden alır, aman ha yeğenim 

Benden başkasına  satmayın diye de tembih ederdi !

Meyve zamanı geldiğinde bahçelerin hemen, hemen hepsini ve hepsinde

En güzel meyveler nerde hangi bahçede olduğunu adımız gibi bilirdik

Parmak gibi kırmızı dutlar, içi çiftli bademler, al yanaklı elmalar, sapsarı ekmek ayvaları

Hepsi de bizden sorulurdu, ama hiçbir ağaca asla zarar vermez, kararını bilir,

Asla meyveleri torbalara, toplamaz, yiyeceğimiz kadar alır, başka bahçelere geçerdik

Şimdi bakıyorum da, o oyun oynadığımız, küslüğün adı bile geçmediği, 

Yaptığımız hafif kavgaların, hayali bile kaybolacak tarzdaydı

Çeti ninenin evi, trenci Ömer in bahçesi, Abidin dedenin asma altı, Afyonlu boyacı Nuri’nin camızları

Kör Ahmet’ in bahçesi, Plakçı Şevki’nin terası, İzmirli Osman’ın bayozları, 

eşekçi Osman’ın evi, hamal Ahmet’ in  Tahtaları, aşçı Zeynep’ in beton merdiven leri , 

toy Musa’ nın kamyonu Mahallenin iki musluklu biriket ten yapılma çeşmesi 

Yıkılmış yok olmuş her şey, her yer kentsel dönüşüme teslim olmuş, Babamın bahçe kenarı mahalle çocuklarının toplanma yeriydi, tüm çocuklar oraya gelirdi gündüz akşam fark etmezdi evinden çıkan çocuklar soluğu orda alırdı  oyun kararları orada alınır, orada başlardı, şimdi ise yerinde yeller esiyor, orası bizim karargahımızdı, mutluluğumuzun çoğaldığı, tamamlandığı sihirli bir yerdi, anlatımlar, fıkralar, masalların, gülüşmelerin kahkahaların, gökyüzüne yayıldığı yerdi, tüm mahallede bağlılık vardı, hatır gönül saymak bir erdemdi, gece yarılarına  kadar oturulur, oyunlar oynanır, kimse kimseye karışmazdı, biz oyunlarla oynarken, büyükler de toplanır hem de dinara kuş bakışı bakarken, koyu muhabbetlere katılırlardı. Oralar ne oldu tüm çocukluk hayallerim birlikte yok oldu. Çocukluk yıllarımızın yerinde yeller esiyor artık, 

Çok güzel vaadlerle kandırılmış mahalle sakinlerini yerin den yurdundan etmişler,  oralarda artık, lüks villalar, taşlı yollar yerinde asfalt yollar, eğlence, dinlenme merkezi olmuş, yeni yapıların yüzü, görüntüsü, soğuk hem de çok soğuk, hatta itici bir görüntüyle bezenmiş yapılar 

Orada yaşadığımız yerdeki güzellikler belki şimdi yok, biz nerede miyiz , biz sadece bedenen  orada değiliz 

Ruhen fikren hayalen biz yine ordayız, hiç kimse bizi görmüyor, fark etmiyor, ama biz hala oradayız, oyunlarımıza bağlılığımızla, dostlarımızla, biz hala oradayız.

             hamtunay – 0107150830 / Dinar – suçıkan mahallesi / Dedeoğlu caddesi